Ölü Filozoflar Kahvesi

Köşe başlarını seçen Dostoyevski'nin ruh hali içerisindeyim. Odanın en köşesi, otobüsün, sokağın en dibindeyim. Dündendir değil yıllardır böylesin diyor içimdeki Öteki. Barok ahengiyle dolu bir binanın önünden geçiyorum, yetmişlerden kalma bir çatı katına doğru. Cebimde Balzac’ın tanrı katına dek uzayan betimlemeleri, kulağımda sürgün serencamı Shams ezgisi. Elimde roka, mantar, baharatlar… İçimde kurduğum Engizisyon yanlışlarımı cezalandırıp duruyor. Yarınım Tarkovski'nin herhangi bir filminin  çekimi gibi gözümün önünde beliriyor. Yavaş, yavaş, ve daha yavaş. Herkese ruhumun bahçesini açmaktan ve herkese zaman harcamaktan yorul artık diyorum kendime. Yorul ki içindeki kum saati dursun. Dursun yeniden çevirebilmek için.Yeniden başlayabilmek için güne. Vurgusu kayan şiirler oku, Proust'tan saatlik paragraflar, sonra hepsini yumak yapıp genzine sıkıştır. Nefessiz kal divana uzanıp, içindeki Ötekinin hastası ol. O seni dinlerken, sen onu etkide bırak. Onun suskunluğu ...

GENÇ KIZ KALBİ İLE KÜÇÜK KADINLAR ARASINDA BİR MONOLOG Pervin hayalindeki İstanbula kavuşmak istemektedir, Jo March dünyanın başkenti olarak görmektedir Avrupayı. İkisi de yeni bir hayatın, merakın içinde debelenmektedir. Pervin şiire tutkulu iken, Jo March öyküler yazarak hayatını idame ettirmektedir. Pervin İstanbula amcasının yanına gitmeyi başaracaktır. Jo March da New york’a gidip bir çok yerde çocuk bakıcılığı yapacak beri yandan içindeki yazma arzusunu da sürdürecektir. Yaşamdaki tek gayesi yazmak olan Jo March’a karşın Pervin’in ise gayesi bu koca İstanbulda sabahlara değin muhabbet edebileceği sevebileceği zarif birini bulmaktır. Pervin bunu şöyle ifade etmektedir;   Sevmek için en evvel lazım olan şey ruhların yakınlığıdır; bu ise ne görücülerin ne kadar tecrübeli, ne kadar incelemiş olurlarsa olsunlar aracılıklarıyla, ne de karşıdan sersemlikle, belki hoşça bulunan bir erkekle yapılan âşıklıkla mümkündür. Bunun için uzun konuşmalar, söyleşmeler, derin incelemeler l...